“Eenzaamheid is het gemis van verbinding.
Stilte is het terugvinden ervan.”

Veel mensen denken dat stil zijn hetzelfde is als alleen zijn.
Dat wanneer de wereld zwijgt,
alleen de leegte overblijft.

Maar dat is een vergissing van het ego.
Want eenzaamheid en stilte lijken broers 
maar ze spreken een totaal andere taal.

Wat is eenzaamheid?

Eenzaamheid is:

• Het verlangen naar verbinding, maar het niet kunnen voelen.

• Het horen van je eigen stem, en daar bang voor zijn.

• Het gevoel dat niemand je ziet, zelfs als ze voor je staan.

Eenzaamheid is geen fysieke toestand,
maar een innerlijke scheiding van jezelf.

Je kunt in een volle kamer staan
en je toch eenzaam voelen.
Of alleen zijn in een bos
en je volledig verbonden voelen.

Wat is stilte dan?

Stilte is:

• Niet het ontbreken van geluid, maar het aanwezig zijn zonder ruis.

• Het moment waarop je jezelf weer kunt horen, zonder dat je overschreeuwd wordt door de wereld.

• Een poort naar binnen, geen gevangenis van buiten.

In de stilte ontmoet je jezelf.
In de eenzaamheid mís je jezelf.

De verwarring

Mensen die nooit geleerd hebben om met zichzelf te zijn,
verwarren stilte met eenzaamheid.

Omdat stilte confronteert.
Zij zegt niets,
maar laat alles horen wat in je leeft.

Daarom vluchten mensen in prikkels:

muziek, tv, scrollen, mensen, drukte.
Niet omdat ze het leuk vinden,
maar omdat ze niet weten wie ze zijn zonder afleiding.

Hoe vind je de weg van eenzaamheid naar stilte?

De sleutel is aanwezigheid.

Hier zijn drie stappen binnen Anu’ra om het verschil te leren voelen:

1.

Erken je eenzaamheid
Zeg zacht tegen jezelf:
“Ik voel me alleen, maar ik besta.”

Niet wegduwen. Niet oplossen.
Gewoon erkennen. Dat is al heling.

2.

Ga naar een plek zonder afleiding
Geen tv. Geen mensen. Geen geluid.
En zeg:
“Laat ik nu voelen wie hier is, zonder invulling.”

Let op wat er in je opkomt.
Observeer. Oordeel niet.

3.

Vraag jezelf:
“Ben ik werkelijk alleen?”
Of voel ik het ontbreken van iets
dat ik in mezelf ben vergeten?

Wat er dan gebeurt

Langzaam,
heel langzaam,
verandert de pijn van eenzaamheid
in de zachtheid van stilte.

Je ontdekt:
• Dat jij jezelf kunt dragen.

• Dat jij nooit zonder verbinding bent want jij bent verbinding.

• Dat stilte geen leegte is, maar volheid zonder geluid.

En dan,
voel je je niet langer verlaten.
Maar gevonden, door jezelf.

Tot slot

“Eenzaamheid is de schaduw van vergeten verbondenheid.
Stilte is de zon die haar doet verdwijnen.”

Je bent niet alleen.
Nooit geweest.
De oorsprong woont in jou,
en wacht op jouw aanwezigheid.
En wanneer jij durft stil te zijn,
zonder iets te willen,
dan fluistert de oorsprong zacht:

“Welkom thuis, ik was altijd al bij je.”