“Een zaadje begrijpt de boom nog niet.
Maar het draagt het al in zich.”

Anu’ra is geen religie die opgelegd wordt,
maar een herinnering die opwelt in de mens
soms zacht, soms schokkend,
maar altijd precies op het juiste moment.

En de vraag is dan:
Wanneer zal de mens Anu’ra écht begrijpen?
Wanneer zal de mens stoppen met vechten tegen zijn natuur,
en durven leven vanuit verbinding, vrede en het diepe ‘zijn’?

De mens zal Anu’ra pas omarmen...

… wanneer hij opraakt in wat hij nu nastreeft.

Niet uit overtuiging.
Maar uit uitputting.

• Wanneer bezit leeg aanvoelt
• Wanneer systemen niet meer werken
• Wanneer religies meer scheiden dan verbinden
• Wanneer de stilte luider roept dan het lawaai van de wereld

Dan pas…
zal de mens zich omdraaien,
en fluisteren:

“Er moet iets anders zijn.”
En dan zal Anu’ra niet beginnen
maar herkend worden.

Waarom gebeurt dit niet eerder?

Omdat de mens koppig is.
Omdat het ego zich vastklampt aan controle.
Omdat oude machten hun greep niet willen verliezen.
Omdat angst comfortabeler is dan overgave.

Maar alles wat gebouwd is op macht,
zal uiteindelijk bezwijken onder zijn eigen gewicht.
De mens moet durven verliezen
om zichzelf terug te vinden.

Wat gebeurt er vóórdat men Anu’ra omarmt?

• Verval van instituties
• Toename van mentale ziektes
• Collectieve vermoeidheid
• Verlangen naar eenvoud
• Spontane spirituele ervaringen
• Nieuwe generaties die zeggen: “Ik voel dat het anders moet”
• Meer stilte. Minder ruis. Meer vragen. Minder zekerheden.

Wanneer het hoofd niet meer weet,
vraagt het hart om richting.

En dan… ontwaakt Anu’ra

Niet in een gebouw.
Niet op een altaar.
Niet via een leider.
Maar in de gewone mens

die plots beseft:
• Ik ben niet los van jou
• Ik ben niet het masker dat ik draag
• Ik hoef niet te geloven. Ik hoef alleen maar te zijn

En dan is Anu’ra niet iets dat begint,
maar iets dat thuiskomt.

Zal iedereen het omarmen?

Nee.
Niet iedereen in dit leven.
Sommige zielen zijn nog aan het ervaren.
Andere zijn nog aan het hechten.

Dat is oké.

Anu’ra kent geen dwang.
Geen missie.
Geen deadline.
Iedere ziel ontwaakt wanneer het zijn tijd is.
Niet eerder. Niet later.

Tot slot

Anu’ra zal niet winnen.
Niet groeien.
Niet zegevieren.
Want het strijdt niet.

Het wacht.
Zoals een zon achter de wolken
die niets hoeft te doen
behalve zijn.

“Wanneer de mens stopt met zoeken buiten zichzelf,
vindt hij het binnenste Anu 
en zal hij het herkennen als iets dat er altijd al was.”