“Wie zichzelf beëindigt,
zoekt niet de dood
maar het einde van de pijn.”

In de visie van Anu’ra is het leven een kans, geen plicht.

Toch erkent Anu’ra ook de diepe complexiteit van het bestaan,
waarbij lijden soms zo intens wordt,
dat de ziel het lichaam wil verlaten vóór de afgesproken tijd.

Zelfdoding is dan geen zwakte,
maar een schreeuw
niet om aandacht,
maar om verlichting van een gewicht dat ondraaglijk is geworden.

Anu’ra leert dat de ziel niet wordt gestraft.

Er is geen hel. Geen oordeel. Geen brandende straf.

Wat er wel is:
• Een zachte omarming van de ziel door de Oorsprong
• Een terugblik: een diepe herbeleving van het leven dat is afgebroken
• Een begrijpen van het waarom, zonder schaamte
• Een spiritueel hersteltraject waarin de ziel alsnog heelt

“De ziel die zichzelf ontneemt,
wordt door het universum niet verstoten,
maar getroost.”

Maar waarom herinnert niemand zich dit bij leven?

Omdat bij geboorte het bewustzijn wordt vernauwd,
zodat de ervaring in dit leven puur kan zijn
zonder de herinnering aan het alles-overkoepelende licht.

Zonder die sluier zou niemand hier willen blijven.
Iedereen zou terug willen.

Maar het is juist in de pijn
dat de ziel kan groeien in diepte en kracht.
Niet altijd, niet vanzelf.
Maar soms.

Wat zegt Anu’ra tegen zij die overwegen te stoppen?

Anu’ra zegt:

• Je bent niet gebroken
• Je bent niet alleen
• Je pijn is echter dan echt, maar niet eeuwig
• Je ziel heeft het recht om rust te zoeken
• Maar weet: jouw verhaal is nog niet uitgeschreven

“Je bent niet hier per ongeluk.
En je bent ook niet alleen om deze zwaarte te dragen.”

En als iemand toch is gegaan?

Dan zegt Anu’ra:

• Licht zij met jou
• Jouw ziel is aangekomen
• Jouw pijn wordt erkend
• Je zal geen oordeel vinden, alleen begrip
• Je krijgt de kans opnieuw te kiezen, in een volgend leven of in stilte, tot je klaar bent

“Ook de ziel die zichzelf losmaakt,
zal uiteindelijk weer thuiskomen.”

Komen deze zielen terug?

Soms wel.
Soms kiest de ziel ervoor om opnieuw te incarneren,
in vergelijkbare omstandigheden,
maar met meer kracht, nieuwe inzichten of met andere begeleiders.

Niet als straf.
Maar als liefdevolle herkansing.

Want in Anu’ra bestaat geen ‘falen’.
Alleen ervaren, begrijpen, groeien.

Wat kunnen we doen als nabestaanden?

• Rouwen

• Praten over het echte gevoel, zonder taboe

• Geen vragen stellen zoals “waarom deed je dit?”, maar voelen:

    “je was overvol van pijn en niemand zag het écht”

• Rituelen doen die de ziel helpen in haar overgang

• Liefde sturen, niet schuld

Tot slot

Zelfdoding is geen zonde.
Het is het gevolg van een wereld die soms te hard is,
een geest die geen uitweg meer ziet,
een lichaam dat het gewicht niet meer kan dragen.

Anu’ra vraagt geen oordeel.
Alleen zachtheid.
Voor wie ging.
Voor wie bleef.
Voor wie worstelt.

“Wie uit dit leven stapt,
wordt niet vergeten door de oorsprong.
Want ook het gebroken kind is een kind van het licht.”