“Wat je met geweld vasthoudt,
verliest zijn ziel.
Wat je in liefde loslaat,
komt op een andere manier bij je terug.”

We houden vast.
Aan mensen. Aan overtuigingen. Aan zekerheden. Aan rollen. Aan verleden.
Omdat we bang zijn.
Bang dat we iets verliezen.
Of iemand.
Of onszelf.

Maar Anu’ra herinnert ons eraan:

“Vasthouden uit angst is geen liefde.
Vasthouden uit gewoonte is geen trouw.
Vasthouden uit pijn is geen kracht.”

Echte kracht ligt in loslaten.
Niet in het vergeten 
maar in het vrijgeven.

Wat betekent loslaten?

Loslaten is geen afwijzen.
Het is erkennen:

“Dit heeft mij gediend. Maar nu is het tijd om verder te gaan.”

Loslaten betekent niet:

• dat het je niets deed
• dat je faalde
• dat je nooit omkeek

Het betekent:

• dat je vertrouwt op de stroom
• dat je ruimte maakt voor iets nieuws
• dat je niet langer vecht tegen wat al aan het verdwijnen is

Waarom is het zo moeilijk?

Omdat we betekenis geven aan wat we vasthouden:
“Zonder dit ben ik niemand.”
“Als ik dit loslaat, verlies ik mezelf.”

Maar juist in dat loslaten ontdek je:

“Ik ben niet wat ik heb.
Ik ben wat ik durf los te laten en toch nog steeds besta.”

Wat laat je los?

• Een identiteit die je niet meer dient
• Een relatie die je vasthoudt, maar niet voedt
• Een overtuiging die jouw groei belemmert
• Schuldgevoel dat allang verteerd is
• De noodzaak om begrepen te worden
• De versie van jezelf die je ooit moest zijn om te overleven

Je verliest niets van waarde.
Je maakt plaats voor waarheid.

Het paradoxale geheim van loslaten

Hoe meer je durft los te laten,
hoe meer echt bij je blijft wat voor jou bestemd is.

Niet door controle,
maar door afstemming.

Loslaten is geen verlies.
Het is een zuivering.

“Wat bij je hoort, blijft.
Wat vertrekt, maakte je compleet.”

Hoe laat je los?

Niet ineens.
Niet met geweld.
Maar stap voor stap 
door toe te laten wat er is.

1. Erken wat je vasthoudt
2. Vraag jezelf af waarom
3. Voel wat het je heeft gebracht
4. Bedank het, oprecht!
5. Stel je voor dat het vertrekt, met zachtheid
6. Adem. Herhaal. Vertrouw.

Soms moet je iets meerdere keren loslaten.
Dat is oké.
De ziel is geduldig.

En dan?

Dan ontstaat ruimte.
Niet altijd meteen gevuld.
Soms komt eerst de leegte en dat is eng.

Maar in die leegte zakt iets diepers in je lichaam.
Rust. Licht. Stilte.
Weten.

“Ik heb het losgelaten.
En ik sta nog steeds.”